κτέρεα

κτέρεα
κτέρεα, τὰ (Α)
1. τα νεκρικά δώρα, τα πράγματα τα οποία καίγονταν μαζί με τον νεκρό προς τιμήν του («πολλοῑς σὺν κτερέεσσι πυρῆς ἐπέβησαν ὁμοίης», Μόσχ.)
2. επικήδειες τιμές
3. τα σάβανα, τα υφάσματα με τα οποία περιτύλιγαν τον νεκρό («ἐνὶ κτερέεσσιν ἐλυσθείς», Απολλ. Ρόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. βλ. κτέρας].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • κτέρεα — funeral gifts neut nom/voc/acc pl (epic ionic) κτέρεα funeral gifts masc/fem acc sg (epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κτερέεσσι — κτέρεα funeral gifts dat pl (epic) κτέρεα funeral gifts neut dat pl (epic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κτερέεσσιν — κτέρεα funeral gifts dat pl (epic) κτέρεα funeral gifts neut dat pl (epic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κτερέων — κτέρεα funeral gifts gen pl (epic doric ionic aeolic) κτέρεα funeral gifts neut gen pl (epic doric ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κτέρες — κτέρεα funeral gifts masc/fem voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κτερεΐζω — και κτερίζω (Α) [κτέρεα] 1. ενταφιάζω, θάβω με τις πρέπουσες τιμές (α. «σὸν ἑταῑρον ἀέθλοισι κτερέϊζε», Ομ. Ιλ. β. «τούσδ εἷς τάφος ἐκτέρισε», Σιμων.) 2. φρ. «κτέρεα κτερεΐζω» ή «κτέρεα κτερίζω» απονέμω τις ύστατες τιμές σε νεκρό …   Dictionary of Greek

  • хорона — хоронить, похоронить, похороны мн., укр. хоронити хранить, хоронить , блр. харанiць, ахарона охрана , др. русск. хоронити, ст. слав. хранити φυλάττειν (Остром., Клоц., Супр.), болг. храня кормлю , храна пища, еда , сербохорв. хранити, хра̑ни̑м… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • PONS Aureoli — Pontirolo, pagus Insubriaead Adduam fluvium, inter illum et Brembum, ubi Aureolus interfectus a Claudiano Imperatore, a Bergomo 13. mill. pass. a Mediolano 26. Ita enim Trebellius Pollio, in Trig. Tyrannis, c. 11. Hunc eundem Aureolum Claudius,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • διάκτορος — διάκτορος, ον (Α) 1. (επίθ. τού Ερμή) αγγελιαφόρος ή ψυχοπομπός 2. διάκονος, υπηρέτης. [ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη που στον Όμηρο αποδίδεται στον Ερμή (πρβλ. διάκτορος Αργεϊφόντης), ενώ στους μεταγενέστερους ποιητές χαρακτηρίζει την Ίριδα και την Αθηνά. Ως… …   Dictionary of Greek

  • επικτερεΐζω — ἐπικτερεΐζω (Α) αποδίδω νεκρικές τιμές, κηδεύω. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κτερεΐζω (< κτέρας, πληθ. κτέρεα «νεκρικά δώρα») …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”